Nuda - Część 2

Wiem, krótko ale taki mój nawyk ;) Jak tam wakacje? Ja jestem taka szęśliwa, tyle wolnego! Choć cały czas gdzieś z tyłu głowy pojawiają sie i nękają mnie myśli o szkole :/ Mam przekichane:(

No dobra... Czytać i komenować a jak będę zadowolona to kolejna część pojawi sie bardzo szybko :) Słowo harcerki, którą nigdy nie byłam ;)

Nuda cz.2

Minął już tydzień od dnia spięcia z nieuprzejmym palantem. A ona od tamtej chwili wyobrażała sobie, jakby to było znaleźć się w łóżku przystojnego, białowłosego idioty. Kiedy się z nim kłóciła, nie dostrzegła cudownych fiołkowych oczu i tego, jak cholernie przystojny oraz nieziemsko seksowny był. Dopiero po powrocie do domu, przypominało jej się coraz więcej szczegółów z jego wyglądu. Chodziła nabuzowana, wściekła i rozgoryczona. Cholernego białowłosego mężczyznę spotkała raz, tylko przez chwilę i do tego jeszcze w takich okolicznościach, a tymczasem… No właśnie, nie wiedziała co! Chciała go spotkać ponownie i przespać się z nim. Od razu widać, że facet ma na pęczki dziewczyn. Może i Usagi była piękną, pociągającą kobietą, ale nie można było jej porównywać do chodzących piękności z wybiegów, telewizji czy czerwonych dywanów. Nie wiedziała, co zrobić, a jeszcze mąż dołożył do tego wszystkiego bankiet z tymi „wyrafinowanymi” kobietami.

Odgrzewała właśnie wcześniej zrobiony obiad, kiedy Mamoru wszedł do kuchni i poruszył temat wywołujący jeszcze większą złość Usy.

– Kochanie, jest coś do jedzenia? – zawołał od progu. Usagi przewróciła oczami, co miała w nawyku od zawsze.

– Tak, zaraz podaje do stołu – odkrzyknęła, myśląc, że Mamoru jest daleko. Ale on stanął za jej plecami i właśnie pocałował ją w kark. Dziewczynę przeszyły dreszcze, ale na pewno nie przyjemności, choć jej mąż tak myślał. Jego dłonie wędrowały po jej ciele, usta całowały szyje i ramiona.

– Usagi, kotku. Zróbmy sobie dziecko – wyszeptał jej do ucha i odwrócił ją przodem do siebie. Następnie mocno i natarczywie pocałował. Odepchnęła go i stanęła w bezpiecznej odległości.

– Dziecko?! – krzyknęła wściekła. – Ty chcesz dziecka, a dla mnie nie masz czasu! – Chwyciła szklankę i nią rzuciła. Naczynie przeleciało obok jego głowy i rozbiło się o szafkę, a jego odłamki wpadły do sosu przygotowanego przez dziewczynę.

– Cały czas jesteś w pracy! – Kolejne piękne kryształowe naczynie powędrowało w stronę mężczyzny. Przed tym obiektem musiał się uchylić. – Nic cię nie obchodzę! – No cóż, na stole stały tylko dwie szklanki, więc kolejnym nabojem był nóż do chleba, który wbił się, na szczęście jak i nieszczęście, w kolejne drzwiczki szafki wiszącej nad blatem.

– Kobieto, uspokój się! Chcesz mnie zabić?! – krzyczał oburzony Chiba.

– Dziecka nie będzie! Znalazłam pracę i chce się jej poświęcić – mówiąc to, wyszła z domu zabierając tylko skórzana kurtkę i trzaskając drzwiami.