Trucizna - Prolog

Hej... Jednak dałam radę... Jestem z czymś innym... Mam Nadzieje że przypadnie wam do gustu... Sama nwm jak dalej się potoczy... Dostajecie cholernie świeży tekst, bo napisany chwile temu. Więc nie zabijcie mnie za błędy i takie tam...

Muzyka

Wojna…Zimna wojna mająca na celu jedynie zabijanie. Zaczęła się setki lat temu. Nie było mnie wtedy na świcie a jestem zmuszana do życia wypełnionego bólem, zawiścią i zemstą. Dlaczego się rozpoczęła? Tego chyba nikt już nie pamięta. To było dawno tak dawno…
Ale to nie zmienia tego że siedzę teraz pod ściana dawnej kamienicy w mieście zrujnowanym do cna. Nic nie słychać oprócz miarowych uderzeń końskich kopyt o ziemie. Wiem że to oni. Sprawdzają czy ktoś przeżył. Jeżeli tak … Albo dobijają i wtedy masz szczęście albo go nie masz i wtedy żadne modlitwy ci nie pomogą. Byli coraz bliżej. Odchylam ciężko z powodu bólu rozchodzącego się po moim ciele. Jeden z wrogich wojowników zranił mnie mocno w udo. Dałabym sobie radę gdyby nie ta cholerna trucizna na ostrzu. Piecze! Tak strasznie piecze…czuje też krew pulsującą i wylewając się z mojego uda. Może umrę za nim mnie znajdą. Mam na to duże szanse. Jak nie trucizna to wykrwawię się na śmierć. Chce tego.  Miałabym w końcu święty spokój. Naprawdę próbowałam…ale kiedy podniosłam głowę i otworzyłam oczy… Byli blisko… Po cholerę mi moja siłą i wytrzymałość mojego ciała skoro chcę umrzeć i jest to jedyna dobre wyjście dla mnie?! Patrzyłam na nich… Było ich kilkudziesięciu.  Stali w miejscu i rozmawiali. Po chwili jeden z jeźdźców zerwał się do galopu. Miałam zdrowo przejebane…